Είναι εντύπωσή μου ή όλοι οι χώροι διασκέδασης έχουν γίνει το ίδιο πράγμα?
Εξηγώ: όπου και αν αποφασίσεις να βγεις, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, σε κάθε χώρο αυτό-ονομαζόμενο cafe-bar-club αντιμετωπίζεις το ίδιο φαινόμενο, θαμώνες που το μόνο που κάνουν είναι να κρατούν ένα ποτήρι στα χέρια τους και να κοιτιούνται μεταξύ τους.
Δεν αντέχεται αυτή η αίσθηση ξενερωσιάς που αποπνέουν τέτοια μέρη. Είτε πας για να πιεις το μεσημεριανό καφέ σου είτε βγεις για να απολαύσεις το ποτό σου σε ένα τύπου bar-club, έχει καταντήσει το ίδιο και το αυτό. Δε θα κάνεις τίποτε παραπάνω από αυτά που λέω παραπάνω.
Μου λείπουν μέρη χωρίς ακριβά συστήματα φωτισμού, δέκα κουστουμαρισμένους πορτιέρηδες με ακουστικό στο αυτί και εκκωφαντική μουσική που ο μόνος που την προσέχει είναι ο dj. Μέρη όπου πραγματικά περνάς μια νύχτα που έχεις να τη θυμάσαι.
Στα νέου τύπου αυτά μπαρ δεν έχω δει ποτέ κόσμο να χορεύει, να πίνει πολύ και αν θέλετε να βγαίνει εκτός ελέγχου, να κάνει έστω καμάκι! Τώρα όλη σου η βραδιά αναλώνεται στο να συζητάς με την παρέα σου και να χαζεύεις τους διπλανούς και το ρουχισμό τους. Αυτό πάλι το ξέχασα! Είπαμε να ντύνεσαι καλά αλλά μέχρι ενός σημείου! Είναι σωστό να βγαίνουν οι γυναίκες σαν λατέρνες και τα αγόρια σαν κολεγιόπαιδα του Harvard;;; Να έβλεπα τουλάχιστον ότι και οι μεν και οι δεν το κάνουν για να προσελκύσουν το άλλο φύλο να το καταλάβω.
Η νυχτερινή ζωή που βιώνω αυτή την περίοδο έχει καταβολές από ξεφτιλισμένη σαπουνόπερα των 70’s.
Όχι στα bar της αλλοτρίωσης!
(αντιγραμμένο από σύνθημα σε τοίχο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου