Η Στήλη Πάει Μύκονο!

Μετά από σκληρή δουλειά (λέμε τώρα) ο υπογράφων τη στήλη πάει Μύκονο. Μετά από πολύ εργασία, πνευματική κυρίως, θέλω επειγόντως διακοπές και τι καλύτερο από το νησί των ανέμων.

Ελπίζω βέβαια να μην με πάρει ο άνεμος, ή ο διάολος κατά την επάνοδό μου, αλλά αυτό είναι μιά άλλη ιστορία...

Οι φανατικοί μου αναγνώστες να αναμένουν πακτωλό από φωτογραφίες και εμπειρίες αμά τη άφιξή μου στη Θεσσαλονίκη. Πλούσιο ρεπορτάζ από ό,τι celebrity υποπέσει στην αντίληψή μου για να μην έχετε ως μόνη πηγή ενημέρωσης τα μεσημεριανάδικα.

Για όσους ψηθούν στην πόλή γιατί αναμένεται άνοδος της θερμοκρασίας να ευχηθώ καλή δύναμη και υπομονή γιατί ο καιρός των διακοπών για όλους είναι κοντά!

Υ.Γ. Καλή επιτυχία στην αδερφή μου Μαρίνα αλλά και σε όλα τα παιδιά που δίνουν πανελλήνιες αυτό τον καιρό!

Δες τι απέμεινε…

Παραλίγο να καεί το σπίτι μου, να τσουρουφλιστούν τα ενισχυτικά αλλά ακόμη μια μαγευτική βραδιά είναι πλέον γεγονός. Το ποτό έρεε άφθονο, ο χορός έδινε και έπαιρνε και ένας dj σε μεγάλα κέφια. Φυσικά τα τιμώμενα πρόσωπα, έγιναν κόκκαλο από νωρίς, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να δώσουν ρέστα και πάλι.

Το καραγκιοζιλίκι πήγε σε άλλο τόπο και άπαντες έμειναν ευχαριστημένοι.

Αποκορύφωμα το χορευτικό στο ‘Όλα γύρω σου γυρίζουν’ του Σάκη, ερμηνευμένο από Κούπα + Κρέας με τρόπο που θα τον ζήλευε και ο Μεταξόπουλος…

Ήταν το πρώτο πάρτυ που είχα broadband Internet και φυσικά δεν πέρασε απαρατήρητο. Έκανα όλη τη χαμαλοδουλειά και έμεινα στο σπαστικό πόστο της επιλογής μουσικής όλο το βράδυ. Σπαστικό, γιατί όταν αρχίζει να χάνεται λίγο ο έλεγχος από το πολύ ποτό ο καθένας έρχεται και ζητά να του παίξεις όποιο τραγούδι του ‘ρχεται!

Ήμαρτον ρε, δεν έχω τη δισκοθήκη του G Poly!

Το αναμενόμενο βάσανο έγινε ευχαρίστηση. Thanks to DSL όλες οι επιθυμίες του - πιωμένου- κοινού μου, έγιναν τραγούδια στη λίστα με τα επόμενα κομμάτια που θα ακούγαμε. Ποιο ήθελες; Marky Μark αμέσως, Sugababes μάλιστα, ‘Στην υγειά της αχάριστης’ θέλει ο νταλκαδιάρης έγινε! Σε τρία λεπτά όλες οι απαιτήσεις ικανοποιούνταν.

Άλλο highlight ήταν η τρελή διάθεση του Κούπα να παίξει. Πιστός όμως στα στατιστικά του κατάφερε το αξιοσημείωτο ποσοστό 4/6 γκόμενες…

Μα ποιος είναι ο Μάτσε; Ο γνωστός και ως Paocardi με το Θύμιο κατάφεραν να καταναλώσουν τη μισή παραγωγή Bacardi Θεσσαλονίκης και περιχώρων. Ο τελευταίος δε, είχε τη μεγάλη απορία γιατί όλοι οι πιωμένοι τον κάνουν παρέα. Μα γιατί Θύμιο μου είσαι άνθρωπος με κατανόηση. Άσε που ήσουν και από τους λίγους που δεν είχες γίνει σκνίπα τελείως. Οπότε που θα πήγαινε ο κάθε καταραμένος να μιλήσει, σε κάποιον άλλο τρισκατάρατο;;; Ελπίζω να σου έλυσα την απορία και άλλη φορά αν θες μείνε νηφάλιος στο σπίτι μου…

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στο Νάσο - Ντα Σίλβα ντε Άσις Φερέιρα Ντε Λα Πιάστον Και Κούναν Τον Ώρες - Κόστα Ζαρπαλά, αριστοτέχνη αριστερό μπακ παγκοσμίου κλάσεως και καλύτερου τοπογράφου στον κόσμο. Η αρκούδα μας έπιασε τα τουμπελέκια και τα ντέφια και ξεσήκωσε με τη μαεστρία που έπαιζε τα όργανά του.

Εξαιρετική ήταν και η παρουσία του Γιάννη ή πυραύλου που κατάφερε να γίνει αγαπητός από όλους, σε σημείο που αν ξανακάνουμε μάζωξη θεωρείται απαραίτητος. Μοναδικό ενσταντανέ το μπλουζάκι του: ‘If your tits were as big as your mouth I might be interested…’

Πολύ καλή κατανάλωση αλκοόλ με συνολικό απολογισμό γύρω στα 6 μπουκάλια Johnnie, 3 βότκες και 3,5 λίτρα Bacardi*. Όχι και άσχημα από 35-40 άτομα και γύρω στα 15 κορίτσια…

*Το Bacardi, λόγω μεγάλης εμπάθειας μαζί του, κυκλοφόρησε μόνο στη συσκευασία λίτρου, αφού η ‘παιδική' συσκευασία των 700 ml δεν έφτανε ούτε για ζήτω.

Ο Κούπας στο φυσικό του περιβάλλον.

Είπαμε είχε κέφια το παιδί!

Ο άλλος εορτάζων ασπάζεται το Θύμιο.

Ακόμη μια απόδειξη...

Η αρκούδα Ζαρπαλίνιο.

Ο πύραυλος βρίσκει θαλπωρή!

Bonus Photo : Προσέξτε το μπλουζάκι...

Εγώ Και Η Μαντώ από το πόστο του Dj.

Τα Vista βλάπτουν σοβαρά τα Xp.

Ο μεγάλος Bill Gates το έκανε το θαύμα του. Για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό που με ταλαιπωρεί ο ίδιος και η εταιρία του, αισθάνομαι την ανάγκη να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ…

Να κάνω μια εισαγωγή:

Έχω εγκατεστημένα στο μηχανάκι μου εδώ και 5 χρόνια Windows Xp Professional. Έχω φυσικά διαμορφώσει δεκάδες, μπορεί και εκατοντάδες φορές το σύστημά μου λόγω διαφόρων κρεμασμάτων και λοιπών «ατελειών» του λειτουργικού του Μπίλ, μεγάλη η χάρη του.

Με την έλευση των Vista μπήκε μέσα μου η ανάγκη να μεταβώ στο νέο πρότυπο. Βλέπετε είμαι τεχνόφιλος και ένοιωθα να έχω μείνει πίσω. Βέβαια ήθελα και να ξεπεράσω τα διάφορα ψυχολογικά που μου άφησαν τα xp. Έχω δει τόσες μπλε οθόνες που κάποια στιγμή νόμιζα ότι μέσα στο δίσκο μου είχαν τρυπώσει στρουμφάκια!!! Σαν άλλος Δρακουμέλ λοιπόν, αποφάσισα να πιάσω τα απαίσια αυτά πλάσματα και να εγκαταστήσω το πολύ πιο όμορφο νέο δημιούργημα της Big-Mama Microsoft.

Περιττό να πω ότι λόγω έλλειψης οδηγών για διάφορες συσκευές μου, τα Vista τα έτρεχα μόνο όταν ήθελα να ξεκουράσω τα μάτια μου από την οπτική γύμνια των Xp.

Όλες τις σοβαρές εργασίες μου συνέχισα να τις κάνω με την προγενέστερη έκδοση των παραθύρων του Μπίλ, μεγάλη η χάρη του.

Θα προσέξατε ότι φιλοξένησα μια μεγάλη εκδήλωση στο σπίτι μου. Όσοι δεν ξέρετε γιατί μιλάω γρήγορα διαβάστε το προηγούμενό μου post.

Μετά την σχεδόν ολική καταστροφή που υπέστη το οίκημα ήρθε η ώρα για συμμάζεμα. Νόμιζα ότι το μόνο αντίκτυπο του να κοπανιούνται σαράντα πιωμένοι σε ένα χώρο τεσσάρων δωματίων, θα ήταν γόπες σβησμένες στο πάτωμα, χυμένα ποτά και μια οσμή τσιγαρίλας λες και συγκατοικείς με τον Πέτρο Ραβούση. Νόμιζα όμως. Παραλίγο τις παρενέργειες του πάρτυ να τις υποστώ για πολύ καιρό…

Μετά το απαραίτητο σκούπισμα και σφουγγάρισμα ήρθε η ώρα της μετακίνησης του θηρίου, που το είχα στήσει σε περίοπτη θέση για να το καμαρώνουν όλοι. Αρχίζω κάνοντας τη σωστή κίνηση να τον απενεργοποιήσω. Γνωστές οθόνες ‘ Αποθήκευση μη αποθηκευμένων στοιχείων στο δίσκο’ και περιμένω να κλείσει. Έλα όμως που κάνει πολύ ώρα, καθόσον είναι σε λειτουργία δυο μέρες.

Βιαστικά λοιπόν λέω να βγάλω την πρίζα του subwoofer και να μετακινήσω τα ηχεία μέχρι να ησυχάσει το κτήνος. Φανταστείτε τώρα πόσα καλώδια μπορεί να ήταν μπλεγμένα μετά από ένα τέτοιο χαμό. Εύκολα έγινε το λάθος και έβγαλα όλο το πολύπριζο, που είχε πάνω του και την κεντρική μονάδα. Αγωνία με πιάνει. Να είχε προλάβει να κλείσει ή έμεινε στη μέση;;;

Πατώ το κουμπί του power και σταυρώνω τα δάχτυλά μου. Όλα βαίνουν καλώς μέχρι να δω αυτό που φοβόμουνα: η πρώτη εμφάνιση των στρούμφ σε μια μεγαλοπρεπέστατη μπλε οθόνη. Δεν πανικοβάλλομαι ακόμη και πάω για restart. F8 πριν ξεκινήσει για να μπω σε safe mode. Ξανά restart. Πάλι F8 και τώρα διαγνωστική εκκίνηση. Δεν είχε αλλάξει καθόλου η τύχη μου. Τα ίδια. Τα ζιζάνια πλασματάκια είχαν ξεφύγει από το κρυμμένο δάσος και είχαν φωλιάσει στην οθόνη μου.

Για να μην τα πολυλογώ έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου με τα Xp για να συνεφέρω το σύστημα. Κανένα τρικ δεν έπιασε. Ώσπου ήρθε η ιδέα… Ξεκινώ τα Vista και ω του θαύματος κάνουν από μόνα τους disk checking, αυτό το ενοχλητικό προγραμματάκι που τρέχουν αυτόματα τα παράθυρα όταν κλείνουν αναπάντεχα. Βρίσκει αρκετά λάθη στον βασανισμένο μου δίσκο και μπαίνει κανονικά!

Κρυφογελώντας, κάνω την τελευταία επανεκκίνηση και στον boot manager επιλέγω ‘Earlier Version of Windows’. Επειδή ξέρω την τύχη μου είμαι επιφυλακτικός μέχρι να δω αποτέλεσμα. Και γίνεται αυτό που ήλπιζα. Όλα δούλεψαν άψογα!

Άρχισα να ευχαριστώ το μεγάλο Μπίλ, μεγάλη η χάρη του για το καλό που μου ‘κανε και το νέο του μεγάλο δημιούργημα. Ήταν τόσο μεγάλος ο ενθουσιασμός μου που άρχισα να αναρωτιέμαι αν τα Vista είναι η απάντηση στις προσευχές τόσων αγανακτισμένων πελατών της Microsoft.

Η χαρά μου που γλίτωσα από ακόμα ένα στήσιμο του υπολογιστάρα μου ήταν μεγάλη. Το στήσιμο από το μηδέν ενός μηχανήματος είναι επίπονη διαδικασία, ειδικά αν έχεις μεγάλο όγκο προγραμμάτων. Είναι ώρες χαμένης δουλειάς.

Εδώ και λίγες μέρες που συνέβη το περιστατικό, άλλαξα στέγη και άποψη. Προχώρησα και άφησα πίσω μου τα ζοφερά χρόνια της χρήσης των Xp. Έκανα το μεγάλο βήμα και άρχισα να στήνω τα Vista. Κέρδισαν την εμπιστοσύνη μου. Άσε που η οπτική αναβάθμιση είναι τεράστια.

Είναι λίγο πιο δύστροπα από τα Xp αλλά έτσι δεν έλεγα και όταν πέρασα από τα 95 στα 98; Σιγά σιγά βρίσκω οδηγούς, ρυθμίζω τα προγράμματα μου και το λειτουργικό, εξοικειώνομαι με το νέο μου περιβάλλον.

Κάθε αλλαγή θέλει το χρόνο της όμως. Μέχρι στιγμής δεν έχω κανένα παράπονο με το νέο παιδί του Μπίλ, μεγάλη η χάρη του. Ίσως να έχει ωριμάσει αρκετά η τεχνολογία των Windows και να έχουν ξεπεράσει σημαντικά προβλήματα του παρελθόντος. Δεν μπορώ να εκφράσω εμπεριστατωμένη γνώμη αν δεν περάσει αρκετός καιρός ενασχόλησης μαζί τους.

Η σκέψη όμως που τριβελίζει το μυαλό μου είναι η εξής μία: Μήπως πέρα από την εντυπωσιακή εμφάνιση το νέο λειτουργικό παραμένει ένα ακόμη προβληματικό προϊόν σαν τα τόσα της Microsoft;

Η απάντηση στο ερώτημα θα έρθει στο μέλλον, όταν και θα έχουν ασχοληθεί με τα Vista πλήθος κόσμου, από απλούς χρήστες μέχρι τους πιο προχωρημένους. Τότε, αφού συγκεντρωθούν όλες οι γνώμες θα έχουμε άποψη για το αν έχουν τόσα μύρια καλά, όσα ευαγγελίζεται η εταιρία που τα εκπόνησε.

Με τα όσα έχω δει θα πρότεινα σε όσους κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους με προηγούμενες εκδόσεις, να παραμείνουν εκεί και να μη θαμπωθούν από τις ομορφιές των Vista. Άλλωστε είναι τέτοια η δυναμική και πολιτική της Microsoft που όλοι αργά ή γρήγορα θα ασχοληθούν μαζί τους.

Αν είστε κοντρολαρισμένος τύπος, καλή κίνηση θα ήταν να περιμένετε το πρώτο Service Pack. Όταν βγει αυτό, φαντάζομαι, ότι θα επιλύει πάμπολλα προβλήματα και ασυμβατότητες που υπάρχουν τώρα, λόγου του νεαρού της ηλικίας τους.

Υ.Γ. Ανταπόκριση από το πάρτυ καθώς και φωτογραφίες θα δημοσιεύσω όταν προλάβω. Υπομονή, αναμείνατε στο blog και σας υπόσχομαι εκπλήξεις…